first week of classes, super stressed ako, not because of the loads in school, because i was so worried about being hmppppp preggy........ [sigh] it's not that i don't want a baby... of course i'd love to be a mom... but not now... i was relieved when i had my monthly period on the weekend...
if ever nabuo, i'll be moving out, kakayanin ko lahat ng mag-isa... talagang ganon, bunga ng kalandian yon... pero i promise hindi ko ipapangalan sa tatay niya... yeah i know, ang sama ko talaga... pinakakasalan na nga ako, umaayaw pa 'ko tapos ganon pa ang gagawin ko... ano ba talaga ang problema ko?
i want jonathan out of my life... tinatanong ako ng ibang kaibigan, EH BAKIT LAGI MO PA DIN KASAMA? deep inside me, alam ko na one day magsasawa din siya at mapapagod sa 'kin kaya hindi ko na kailangang pahirapan ang sarili ko sa pagtataboy sa kanya... alam ko na siya na din ang kusang lalayo sa 'kin kaya hihintayin ko na lang ang araw na 'yon...
oo, alam ko, ang sama-sama ko... ang walangya ko... berat ako... luka-luka... ano pa ba?
sabihin na ng lahat ang sasabihin nilang masama about me pero wala pa din naman silang alam kung ano talaga ang nandito sa loob ko... wala namang nakakaalam at nakakaunawa sa damdamin ko...
pero ano pa man ang pinagdadaanan ko i still have to go on, for the kids... 47 kids... i have 47 reasons to live... 'yung kung ano ako ngayon, 'yun na lang ang mahalaga sa 'kin at nagbibigay sa 'kin ng direksyon sa buhay ngayon...okay na din 'yon.. enough to be happy...
No comments:
Post a Comment