Gumagawa ng paraan si mama at papa pati ang mga kaibigan ko… pero siguro kailangan ko munang mamahinga… Tumawag nga si tatay narsing kanina, kakausapin niya daw si gen. versoza, pero umayaw ako… sabi niya wag ko na daw pairalin ang pride… hays… hindi ko na alam… bahala na si lord…
Mas okay na muna to… me, broken… shattered… watch myself dying slowly… hehe… joke… pupunta pa kong bacolod… maghahanap pa ko ng gwapo don…
mas okay nga ngayon... mas nauunawain ko yung sarili ko... mas naaalala ko yung sarili ko...
kailangan ko pa palang magkasakit ng malala para matutunan kong mahalin yung sarili ko...
not too late naman...
tumatanda na talaga ko... may sagot na nga din pala ko sa tanong namin ni chris noon--5 years from now? simple lang naman... isa lang ang sigurado... may anak na kami ni chris non... wahaha... 'di ba bongga na kong mag-ilusiyon ngayon...
joking aside... 22 ako ngayon, so 27 na ko that time... hmp... siyempre isa na kong opisyal ng pnp cabanatuan... champion sa female executive run... may pamilya na ko... may makulit na anak... mas madami na kong kayang iluto by then... ahahaha... that is one of my biggest secrets, magaling akong magluto... no doubt, im FAT... at siyempre, masayang-masaya....
No comments:
Post a Comment