I KNOW! I KNOW! I KNOW!
Buong mundo na ang nagpamukha sa ‘kin non..
Iniyakan ko na, tinawanan ko na, nandiyan pa din.. Kahit anong iwas ko, ‘yung mga pagkakataon naman parang nanadya pa na ipaalala sa ‘kin na OY, MINSAN NANDIYAN KA..
Gusto ko lang naman dumating ‘yung araw na masabi ko sa sarili ko na MALI AKO.. Hindi dapat.. TAMA NA.. Hindi na dapat.. Pero alam niyo kasi kung ano ang masakit, ako pala ‘yung hindi karapat-dapat..
Kaya nga gusto ko ulit mangarap.. Kagaya ng mga batang kasama ko araw-araw.. Gusto kong mangarap ng higit sa apat na sulok na mundo ko sa ACA.. Naisip ko na kahit kontento na ‘ko sa kung ano ako ngayon, hindi pwedeng hanggang dito na lang ako..
No comments:
Post a Comment