siya lang ang meron ako... kaya nung nawala siya, lalo kong naramdaman ang pag-iisa... at lalo akong naging vulnerable...ang hirap-hirap ng wala siya... ang hirap-hirap maging malakas at matapang pala... dahil nung nandiyan siya, kapag hindi ko na kaya, siya ang lumalaban para sa 'kin...
ngayon, ayoko ng humarap sa madaming pagkakataon... tuluyan na kong pinanghinaan ng loob lumaban... para na lang akong naghihintay ng oras ko... walang pangarap... walang direksyon... walang-wala na akong makuhang dahilan para bumangon ulit...
No comments:
Post a Comment