kasi nung nag-usap kami non, sabi nga niya na hindi na magwowork.. kaya kahit masakit sa kin, pinipilit ko na lang isipin na tama siya.. kaya tama na..
kahit na magkita man kami pag nandito na siya, magkikita kami bilang dating magkaklase.. dating magkakilala.. dating magkaibigan.. yun lang..
2 years from now, or 5, hindi na ko ganito.. matututunan ko ding tanggapin ang lahat.. tatawanan ko na lang lahat ng kagaguhang to sa kanya..
masaya naman ako.. pero alam niyo at ayokong magpakaplastik, iba pa din siyempre kapag may lovelife ka.. madaming lalaki sa mundo.. alam ko yun.. pero ayoko sa kanila..
iba yung pakiramdam kapag si chris ang nakikita ko, kapag siya ang kausap ko, kapag inaakap niya ko.. iba yung feeling kapag magkatabi kaming natutulog.. iba yung happiness.. mahirap bang intindihin yon?
No comments:
Post a Comment