i was in my room when i heard the promotion of their concert.. i rushed to the tv for the details.. MANONOOD AKO!!! Sinabi ko agad kay Ate.. Alam naman niyang baliw na baliw ako sa kanila mula nung 8 or 9 pa lang ako..
Minsan lang 'yung mga ganitong pagkakataon kaya ayokong palagpasin.. so what kung hindi na sila sikat.. kung matanda na sila.. e matanda na din naman na 'ko.. Imagine, after 15 years 0r 16, gano'n na gano'n pa din 'yung excitement ko.. Iilan lang ang pangarap ko sa buhay at isa na do'n ang makita sila..I really love watching them sing and dance.. lalo na 'pag sila na 'yung tumutugtog ng mga instruments.. magiging masayang-masaya talaga ko 'pag nakita ko na sila sa totoong buhay.. kahit na hindi na 'ko magka-lovelife.. basta makita lang sila, magiging masaya na 'ko hanggang pagtanda ko..
hindi ako adik.. magaling naman talaga sila.. hindi din ako palahangang tao.. bihira lang ang tao, hayop, bagay at lugar hehe:) ang nakakakuha ng atensiyon ko.. unang beses ko pa lang silang napanood, bow na talaga ko.. hindi ko ma-explain kung bakit gano'n na lang ang pag-SAMBA ko sa kanila, wahehe:) nakakatawa at nakakakatuwang isipin na AKO PA DIN 'TO.. i am still the girl who would do anything for them.. who would die just to see them..
Sometimes I don't want to talk about what is bothering me... Sometimes I just want a hug... Someone who will let me cry...
February 15, 2010
I've outgrown a lot of things but my heart never grows old..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment